دانش حقیقی

دانش حقیقی

دانشی حقیقی وجود دارد، آن را بیاموز که این است :

نگریستن به یک جوهره زندگانی در تمامی موجودات و رد تمامی مشتقات از یک غیر انشقاق. دانشی ناقص وجود دارد و آن این که تمام موجودات را جدا از هم ببینیم، و این جداسازی آنها را واقعی تر می سازد. و دانش اشتباهی نیز هست که کورکورانه به این اصل آویزان است که هیچ یگانگی در چیزی نمی باشد و به دنبال علت نیز نباش زیرا که همه چیز از نور بی بهره، محدود، مبهم و تاریک است.

ذهن روشن می گردد، و تمام اندوه هایش را دور می سازد ! و آن با علم و دانش بدست نمی آید ! انسان با تعقل آن را در نمی یابد! فراگیری گسترده، آن را متوقف می سازد! تنها با روح است، که روح به ادراک می رسد، هرگاه خواست و انگیزه روح چنین باشد! هیچ روشنایی با نور خود، نورش را نجات نمی دهد و آن را از خود به خود راهنمایی نمی کند!

نگو من هستم، بودم، خواهم بود. به تجلی اشکال نیاندیش. همچون مسافری که به یاد می آورد و فراموش می کند، کلبه محقر یا محلی مناسب را. دریافتی تازه به جهان بدست آر، که حاصل آن آخرین مرتبه از زندگانی باشد، زیستگاه آن همچون کرم ابریشم است، که تارهای ابریشم را بدور خود می تند… و در آن زندگی می کند.

آن روح دست نیافتنی از تمام جهان ها با عظمت تر است. زیرا که جهان ها در کنار او وجود دارند و کوچکتر از ظرافت و لطافت تمامی آن چیزهایی است که به اندازه در آید. آخرین فراز است، که در ژرفای قلب تمامی موجودات قرار دارد ! هر آنکس که در کنار خواست و ترس قرار گیرد، احساساتش بر او فرمان می راند، اما روح او همواره به نور واقعیت چشم دوخته است. نور حقیقی را نمی توان با چشم یا روح یا اندامهای حسی یا ریاضت و قربانی شدن دید، بلکه تنها با نور خالص اندیشیدن و تعمق می توان به الوهیت خالص دست یافت.

هرگز به سادگی نگو من چنين و چنان  هستم،بودم يا خواهم بود. تصور نكن تو می توانی مسير زندگی را همانند مسافرانی طی كنی كه سكونت گاههای خوب و بد مسير سفر را گاه ياد می كنند و بسرعت از ياد می برند .زيرا جريانات فكری تو، در عالم اثر می گذارند و مانند كرم ابريشم كه بدور خود منزلگاهی موقت می تند، برای تو موقعيت زندگی كنونی ات را می بافند.

شمس